وشنو

کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان
وشنو Vishnu
بچاءُ جو ڀگوان, حقيقت, ڪرما بحالي ۽ موڪشا; چڱائي جو رڪشڪ؛ پرا برهم، وڏي هستي (وشنوازم)[1][2]
تريمورتي جو/جي ڀاتي
فائل:Bhagavan Vishnu.jpg
وشنو جي پينٽنگ
ٻيا نالا نارائڻ, هري, ڪيشوا, اچيوتا, مڌو, اننت, گووند ۽ گوبند, جناردانہ
سنسڪرت ۾ Viṣṇu
ديوناگري विष्णु
اشريڪ پرم برهم, تريمورتي, ڀڳوان, ايشورا, ڏهه اوتار
ٺِڪاڻو ويڪنٿا، وشنولوڪ, ڪشيرا ساگرا
منتر * اوم نمو نارائڻ
ھٿيار گردو، چڪر (سدرشن چڪرا), لٺ Mace (ڪاموداڪي), ناد (پنچجنيا), شارنگا (ڪمان), نندڪا (تلوار),[3]
Symbols شاليگرام, درواوتي سائلا, ڪنول گل
Day وسپت
ساٿي لڪشمي
ڀاء ڀيڻ پاروتي
سواري گروڙا,[3] اننت (شيش) ناگ
تھوار هولي, رام نوامي, ڪرشن جنم اشٽمي, نرسيمها جيانتي, ڏياري, اونم, ويواه پنچامي, داسارا, اننت چتردشي, ديوشياني اڪادشي, پربوڌيني ايڪادشي ۽ ٻيو ايڪادشي, ڪارتڪ پورنيما, تلسي ويواه[4]
Translations of
विष्णु (Viṣṇuوشنو)
سنسڪرت विष्णु (Viṣṇuوشنو)
آسامي বিষ্ণু (Biṣṇu)
بنگالي বিষ্ণু (Biṣṇu)
گجراتي વિષ્ણુ (Viṣṇu)
ھندي विष्णु (Viṣṇu)
مراٺي विष्णु (Viṣṇu)
اُوڙيا ବିଷ୍ଣୁ (Biṣṇu)
هندو ڌرم جي اصطلاحن جي گلاسري

وشنو (سنسڪرت: विष्णु) ٽرمورتي جو ٻيو ڀاڱو آهي، جيڪو هندو ڌرم جو هڪ اهم عقيدو آهي، جيڪو ڀڳوان جي ديوتا ۽ رحمت سان منسوب آهي. اهو آهي ، جيڪڏهن برهما کي رچنا ڪندڙ جي طور تي ڏٺو وڃي، ته وشنو هن برهمانڊ کي پنهنجي رحمت ۽ شفقت سان برقرار رکندو آهي، تنهن ڪري هن کي هڪ پيروڪار وارو پَد حاصل آهي. وشنو جو ذڪر ويدن ۽ سندس شاگردن ۾ ڪيترائي ڀيرا آھي. هن کي نارائن پڻ سڏيو وڃي ٿو. هن وقت ، هندن جو تعداد ٻن وڏن اسڪولن جي سوچ ۾ ورهايل آهي ، هڪ وشنو جو پيروڪار ۽ ٻيو شيوا جا پوئلڳ. اڳوڻي واضح اڪثريت ۾ آهن. راما ۽ ڪرشن وشنو جو اوتار آهن.


حوالا[سنواريو]

  1. Wendy Doniger (1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. p. 1134. ISBN 978-0-87779-044-0. https://archive.org/details/isbn_9780877790440. 
  2. Encyclopedia of World Religions. Encyclopaedia Britannica, Inc.. 2008. pp. 445–448. ISBN 978-1-59339-491-2. https://books.google.com/books?id=dbibAAAAQBAJ&pg=PA445. 
  3. 3.0 3.1 Constance Jones; James D. Ryan (2006). Encyclopedia of Hinduism. Infobase Publishing. pp. 491–492. ISBN 978-0-8160-7564-5. https://books.google.com/books?id=OgMmceadQ3gC. 
  4. Muriel Marion Underhill (1991). The Hindu Religious Year. Asian Educational Services. pp. 75–91. ISBN 978-81-206-0523-7. https://books.google.com/books?id=Fb9Zc0yPVUUC.