مشرقي ڪلاسيڪي موسيقي
مشرقي ڪلاسيڪي موسيقي يا هندستاني ڪلاسيڪي موسيقي ننڍي کنڊ جي اترين علائقن جي ڪلاسيڪي موسيقي آهي. ان کي اتر هندستاني ڪلاسيڪي موسيقي يا اتر ڀارتيه شاستريه سنگيت به سڏيو وڃي ٿو. لفظ شاستريه سنگيت جو لفظي معنيٰ آهي ڪلاسيڪل موسيقي ۽ عام طور تي هندستاني ڪلاسيڪي موسيقي جي حوالي سان پڻ استعمال ڪيو ويندو آهي. ستار ۽ سرود جهڙن سازن تي وڄائي ويندي آهي. اها 12هين صدي عيسوي ۾ ڪرناٽڪ موسيقي، ڏکڻ هندستان جي ڪلاسيڪل روايت، کان ڌار ٿي وئي. جڏهن ته ڪرناٽڪ موسيقي گهڻو ڪري سنسڪرت، ڪناڙا، تيلگو، تامل ۽ مليالم موسيقي تي مشتمل آهي، هندستاني موسيقي گهڻو ڪري هندي، اردو، برج، اوڌي، ڀوجپوري، بنگالي، راجسٿاني، مراٺي، سنڌي ۽ پنجابي ۾ لکيل ڪمپوزيشن استعمال ڪري ٿي. هندستاني ڪلاسيڪل موسيقي جو علم ڪلاسيڪل ميوزڪ اسڪولن جي نيٽ ورڪ ذريعي سيکاريو ويندو آهي، جنهن کي "گهرانا" سڏيو ويندو آهي. هندستاني ڪلاسيڪل موسيقي هندستان جي ثقافت جو هڪ لازمي حصو آهي ۽ سڄي ملڪ ۽ بين الاقوامي سطح تي پيش ڪيو ويندو آهي. استاد بسم الله خان، پنڊت ڀيم سين جوشي ۽ روي شنڪر سميت هندستاني ڪلاسيڪي موسيقيءَ جي علمبردارن کي فن ۾ سندن خدمتن جي مڃتا لاءِ هندستان رتن، هندستان جو اعليٰ ترين سول ايوارڊ ڏنو ويو آهي.