چانڊيو

چانڊيا (بلوچ)

ٻوليون
بلوچي، سنڌي، سرائڪي
مذھبَ
اسلام

چانڊيا بلوچ قوم سان آھن ۽ ھوت جو اولاد آھن، جو جلال خان ولد ھرين جو پٽ ھو. ھوت کي ٻه پٽ ھئا:

• حاجي ۽
• حسين.

انھيءَ جون ھي شاخون آھن؛

حاجيءَ جو اولاد:

• غيباڻي،
• گھراماڻي،
• مرزاڻي،
• سمالاڻي ۽
• چولياڻي؛

۽ حسين جو اولاد:

• مناڻي،
• مصرياڻي،
• بھراڻي،
• قمبراڻي،
• منداڻي ۽
• سندراڻي

ھي چانڊڪا جاگير ۾ رھندا ھئا، يعني شڪارپور ۽ لاڙڪاڻي جي پاسي. غيبي ديرو انھيءَ جو مکيه شھر آھي، جو غيبي خان ولد ولي محمد جي پٺيان سڏبو آھي. انھيءَ کي وڏي جاگير مليل آھي. سنڌ جي تاريخ ۾ گھڻن ھنڌن تي ھو جنگين ۾ شامل ٿيا آھن، خاص منگسين سان ھنن جو مدامي جھيڙو ھو، جنھنڪري چانڊيا مگسي سنڌيءَ ۾ پھاڪو ٿي ويو آھي. پهريان ناڙيءَ تي سندن رياست هئي، پوءِ سنڌ جي اتر اولهندي ۾ چانڊڪا رياست قائم ڪيائون. پنجاب ۽ سنڌ ۾ به سندن جاگيرون هيون. هينئر به ٿر تائين پکڙيل آهن. چانڊڪو پرڳڻو چانڊين، ماڇين کان فتح ڪيو هو. اُهي پهريان ناڙيءَ تي آباد هئا. باهمي ويڙهه کان پوءِ سنڌ جي اُتر اُولهندي ۾ چانڊڪي پرڳڻي ۾ رياست جو بنياد وڌو. اُهي پنجاب ۽ سنڌ تائين پکڙيل هئا.

ٻئي روايت موجب چانڊيو سنڌي ذات آهي جيڪي چانڊومل جو اولاد آهن.^{[حوالو گهربل]}