سورة ابراهيم

کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان

قرآن پاڪ جي 14 نمبر سورة ابراهيم ۾ ست رڪوع ۽ 52 آيتون آهن. سورت جي شروعات ”آلرٰ“ جي لفظ سان ٿئي ٿي. مڪي ۾ نبي ڪريم صلي -الله- عليه وسلم جي آخري وقت ۾ نازل ٿي. هن ۾ مجموعي طرح سان نبي ڪريم صلي -الله- عليه وسلم ۽ ٻين رسولن جي مخالفت ڪندڙن جو ذڪر ۽ حضرت ابراهيم عليه السلام جي دعا جو ذڪر پڻ ٿيل آهي. -ان- دعا ۾ حضرت اسماعيل جو ذڪر به آهي، جڏهن حضرت -اسماعيل عليه السلام- کي -بيت- -الله- جي ويجھو ريگستان ۾ ڇڏيو ويو هو. هن ۾ حضرت ابراهيم عليه السلام جي نسل مان نبوت جي شروعات جو ذڪر به ڪيو ويو آهي، -ان- ڪري هن سورة جو نالو سورة ابراهيم رکيو ويو آهي.[1]

حوالا[سنواريو]