مواد ڏانھن هلو

گلگت

بيھڪ: 35°55′15″N 74°18′30″E / 35.92083°N 74.30833°E / 35.92083; 74.30833
کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان
Gilgit
گلگت
شهر
گلگت جيڪو ھڪ وسيع واديءِ ۾ واقع آهي.
گلگت جيڪو ھڪ وسيع واديءِ ۾ واقع آهي.
عرفيت: گليت
گلگت is located in Gilgit Baltistan
گلگت
گلگت
گلگت is located in Pakistan
گلگت
گلگت
پاڪستان ۾ ان جو مقام
جاگرافي بيهڪ: 35°55′15″N 74°18′30″E / 35.92083°N 74.30833°E / 35.92083; 74.30833
ملڪ  پاڪستان
انتظامي صوبو سانچو:Country data Gilgit Baltistan
ضلعو گلگت
پھريون دفعو ذڪر ٽين صدي قبل مسيح
بلندي[1] 1,500 ميل (4,900 ft)
آبادي (1998)
 • ڪل 216,760

گلگت (Gilgit) پاڪستان جي صوبي گلگت بلتستان جو سڀ  کان وڏو شهر آهي. هي شاهراه قراقرم جي ويجھو واقع آهي. گلگت درياهه هن جي ويجھو گزري ٿو. گلگت جي اوڀر ۾ ڪارگل، اتر ۾ چين، اتر اولهه ۾ افغانستان، اولهه ۾ چترال ۽  ڏکڻ اوڀر ۾ بلتستان جو علائقو آهي.

دنيا جا ٽن عظيم پهاڙي سلسلن هماليا، قراقرم ۽ هندو ڪشجو سنگم هن جي ويجھو  آهي. هتان جي ٻولي شينا آهي پر اردو عام سمجھي ويندي آهي. چين سان واپار جو مرڪز آهي. ڪي ٽو، نانگا پربت، راڪاپوشي ۽ اتر جون ٻيون بلند چوٽيون سر ڪرڻ وارا هتي ايندا آهن. هتان جي خاص شيء هتان جو موسم آهي جيڪا سال جي ٻارنهن مهينا ٿڌو هوندو آهي. گلگت جي اڪثريتي آبادی شيعه ماڻهن تي مشتمل آهي، جن ۾ گھڻا اثناعشري شيعه  آهن پر اسماعيلي ۽ سنين جي هڪ وڏي تعداد به هن علائقي ۾ آباد آهي. گلگت بلتستان ۾ هڪ فرقو نوربخشي آهي جيڪي نور بخش نالي مذهبي پيشوا جا پيروڪار آهن. پهرين نومبر 1947ع تي ڊوگرا راڄ کان آزادي حاصل ڪرڻ کان بعد گلگت بلتستان، پاڪستان سان ملحق ٿيو، پر پاڪستان جي انتظامي مشڪلاتن جي ڪري هن تحرير لکڻ تائين پاڪستان جي قومي اسمبلي ۾ نمائندگي موجود نه آهي.

نالي جو مطلب

[سنواريو]

آريا ڪشمير مان گلگت جي رستي کان آيا. ”گلگٽ جي معنيٰ ”سوڙهو پيچرو“.[4] شھر جو پراڻو نالو سارگن آھي بعد ۾ گلت نالو پيس.

تاريخ

[سنواريو]
گلگت کان ٻاهر ڪارگاھ ٻڌ
ٻڌن جي دؤر جو ھينزل اسٽوپا

ٻوليون

[سنواريو]

تصويرون

[سنواريو]

حوالا

[سنواريو]
  1. "Geography of Chitral". Chitralnews.com. حاصل ڪيل 2015-11-06. 
  2. "INDO-IRANIAN FRONTIER LANGUAGES". Encyclopaedia Iranica. حاصل ڪيل 2015-11-06. 
  3. "Post Codes". Pakistan Post Office. حاصل ڪيل 17 March 2015. 
  4. سماٽ قوم جا اصل نسل؛ علي محمد سيال؛مھراڻ رسالو؛ جلد 35؛ 1966؛ سنڌي ادبي بورڊ ڄامشورو