فطرتي شاعري
فطرتي شاعريءَ (Natural poetry) جو اصطلاح وليم ورڊز ورٿ لاءِ استعمال ڪيو ويو هو. پوءِ اهو اصطلاح ٻين ٻولين جي شاعريءَ ۾ آيو. اها شاعري جنھن ۾ لفظ، منظر ۽ معنيٰ فطرت کي ويجهو هجن. انھن ۾ اوپرائپ نہ هجي. فطرتي شاعريءَ فطرت جي مظاهرن جي عڪاسي ٿيندي آهي. شاھ لطيف، سچل، اياز، تاجل بيوس بھترين فطرتي شاعر آهن.[1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ سنڌي آنلائين ڊڪشنري[مئل ڳنڍڻو] پاران سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد، سنڌ.