شمس العلماء
شمس العلماءَ (Shamsul Ulema) يعني ”عالمن جو سج“، انگريزن جي دؤر ۾ سنڌ جي ڪيترن ئي نامور عالمن کي انگريز سرڪار لقب پڻ ڏنا ويا، جن ۾ ”شمس العلماءُ“ جو لقب وڏي اھميت رکي ٿو. اھڙن عالمن ۾ شمس العلماءُ مرزا مخلص علي علوي (1795-1877ع)، شمس العلماءُ پير سيد مردان شاه (اول)، شمس العلماءُ مرزا قليچ بيگ (1853ع-1929ع ) ۽ شمس العلماءُ ڊاڪٽر عمر بن محمد دائود پوٽو (1958-1896ع) شامل آھن.[1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛ مرتب: مختيار احمد ملاح؛ پبلشر: سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد، سنڌ.