سگھڙ

سگهڙ ۽ شاعر _(Bard and Poet):

سگهڙسٺو گهڙيندڙ يعني سٺا بيت چوندڙ شاعر. سگھڙ ۽ شاعر ۾ ٿورو فرق ھوندو اھي. سگھڙ، لوڪ ڏاھپ جي حوالي سان، پنھجي وجود ۽ وجود سان لاکاپيل سموري ادارڪ جي وجداني سطحن تي اظھار ڪندو اھي ۽ اھڙو اظھار مڪاني سطح تي ادبي ڪارج پورو ڪندو اھي ۽ شعر ۽ ادب جي مک وھڪري کان ھٽي به، مڪاني نوعيت جي هڪري واٽن کي متاثر ڪري پنھنجو مقام، عام ماڻھوءَ کان گھڻي قدر مختله رکڻ جي جاکوڙ ڪندو اھي. شاعر جو رتبو، سگھڙ کان انڪري بھ مٿڀرو ۽ مختلف اھي، جو ھن شروع ۾ سگھڙائپ واريون منزلون اڪريون اھن ۽ پنھنجي ادارڪ سان، جيڪو ھن ٻھراڙيءَ جي سونھن، رنگن ۽ ٻولن مان پرايو، انھن کي ٻھراڙين جي سطح کان مٿي کڻي، انھيءَ اھم ۽ وڏي گس تي اندو، جيڪو گس، عالمگير سطح تي پھچي به، ٻھراڙيءَ جي سونھن، رنگ ۽ ٻولن سان گفتگو ڪري ٿو. انھيءَ وڏي ادبي منزل تي پھچڻ لاءِ ھر سگھڙ وڏي جاکوڙ ڪئي آھي تھ شعر ۽ نغمي جا ڏکيا گس لتاڙي انھيءَ مارف تي پھچي. جيڪو وڏي ۽ ننڍي نظر رکندڙ، پاڙھوءَ (قاري) کي چٽيءَ ريت ڏسڻ ۾ اچي ۽ اس رکي ٿو تھ ھو بھ شاعر بڻجي ۽ پنھنجي اظھار کي ھر سوچ جو حصو بڻائي. .