رزميه شاعري

کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان

رزميہ شاعري (epic) ان ڪلام کي چئبو اھي، جنھن ۾ جنگ جي ميدان ۽ بھادرن جي ڪارنامن جو ذڪر وڏي اب ۽ تاب سان ڪيو وڃي. ھن قسم جي شاعريءَ ۾ حب الوطنيءَ جو اثر گھڻو غالب ھوندو اھي، ان ڪري ان ۾ بھادريءَ جا ڪارناما ۽ سپاھين جي شجاعت جا جوھر ۽ جذبا دلچسپ نموني بيان ڪيا ويندا اھن. سنڌي شاعريءَ ۾ سڀ کان اول سومرن جي دؤر (1050-1350ع)حڪومت ۾ رزميہ کاھون چيون ويون. جھڙوڪ سومرن ۽ گجرن، سومرن ۽ علاءُ الدين جي جنگ ۽ دودو ۽ چنيسر جي جنگ وغيره جون لڙايون. هي شاعريءَ جا نمونا رزميہ شاعريءَ ۾ شمار ٿين ٿا.[1]رزميہ شاعري (Ramzia shaairi) ان ڪلام کي چئبو اھي، جنھن ۾ جنگ جي ميدان ۽ بھادرن جي ڪارنامن جو ذڪر وڏي اب ۽ تاب سان ڪيو وڃي. ھن قسم جي شاعريءَ ۾ حب الوطنيءَ جو اثر گھڻو غالب ھوندو اھي، ان ڪري ان ۾ بھادريءَ جا ڪارناما ۽ سپاھين جي شجاعت جا جوھر ۽ جذبا دلچسپ نموني بيان ڪيا ويندا اھن. سنڌي شاعريءَ ۾ سڀ کان اول سومرن جي دؤر (1050-1350ع) حڪومت ۾ رزميہ کاھون چيون ويون. جھڙوڪ سومرن ۽ گجرن، سومرن ۽ علاءُ الدين جي جنگ ۽ دودو ۽ چنيسر جي جنگ وغيره جون ويڙهون. هي شاعريءَ جا نمونا رزميہ شاعريءَ (epic poetry) ۾ شمار ٿين ٿا.[2]

حوالا[سنواريو]

  1. ڪتاب: ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛ مرتب: مختيار احمد ملاح؛ پبلشر: سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد، سنڌ.
  2. سنڌي آنلائين ڊڪشنري[مئل ڳنڍڻو] پاران سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد