رزميه شاعري
رزميه شاعري ___(Epic)؛
رزميہ شاعري ان ڪلام کي چئبو اھي، جنھن ۾ جنگ جي ميدان ۽ بھادرن جي ڪارنامن جو ذڪر وڏي اب ۽ تاب سان ڪيو وڃي. ھن قسم جي شاعريءَ ۾ حب الوطنيءَ جو اثر گھڻو غالب ھوندو اھي، ان ڪري ان ۾ بھادريءَ جا ڪارناما ۽ سپاھين جي شجاعت جا جوھر ۽ جذبا دلچسپ نموني بيان ڪيا ويندا اھن. سنڌي شاعريءَ ۾ سڀ کان اول سومرن جي دؤر (1050-1350ع)حڪومت ۾ رزميه کاھون چيون ويون. جھڙوڪ سومرن ۽ گجرن، سومرن ۽ علاءُ الدين جي جنگ ۽ دودو ۽ چنيسر جي جنگ وغيره جون لڙايون. هي شاعريءَ جا نمونا رزميه شاعريءَ ۾ شمار ٿين ٿا.[1]رزميھ شاعري (Ramzia shaairi) ان ڪلام کي چئبو اھي، جنھن ۾ جنگ جي ميدان ۽ بھادرن جي ڪارنامن جو ذڪر وڏي اب ۽ تاب سان ڪيو وڃي. ھن قسم جي شاعريءَ ۾ حب الوطنيءَ جو اثر گھڻو غالب ھوندو اھي، ان ڪري ان ۾ بھادريءَ جا ڪارناما ۽ سپاھين جي شجاعت جا جوھر ۽ جذبا دلچسپ نموني بيان ڪيا ويندا اھن. سنڌي شاعريءَ ۾ سڀ کان اول سومرن جي دؤر (1050-1350ع) حڪومت ۾ رزميه کاھون چيون ويون. جھڙوڪ سومرن ۽ گجرن، سومرن ۽ علاءُ الدين جي جنگ ۽ دودو ۽ چنيسر جي جنگ وغيره جون ويڙهون. هي شاعريءَ جا نمونا رزميه شاعريءَ (Epic Poetry) ۾ شمار ٿين ٿا. [2]
حوالا[سنواريو]
- ↑ .ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي
- ↑ سنڌي آنلائين ڊڪشنري[مئل ڳنڍڻو] پاران سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد