غزوه خندق

Battle of the Trench
سلسلو the Muslim–Quraysh War
Map of the Battle of the Trench
تاريخ 31 March 627 – ت. 14 April 627 مقام Surrounding perimeter of Medina 24°29′N 39°35′E نتيجو Stalemate Confederates Withdrawal Muslim invasion of Banu Qurayza
شريڪ جنگ
Muslims including The Ansar of Khazraj and Aws The Muhajirun of various origins including significant portions of Quraysh Immigrants and Banu Qays	Confederates including the Quraysh tribe of Mecca the Jewish/Arab tribes of Banu Qurayza and Banu Nadir Other Arab tribes such as Banu Murra, Khaybar, Huyyay ibn Auf Murri, Banu Ghatafan, Bani Assad, Banu Shuja, and more (see Confederates)
سپهہ سالار ۽ رهنما
Muhammad Ali Ibn Abi Talib Salman the Persian 'Ubadah ibn al-Samit Sa'd ibn Mu'adh †	Abu Sufyan Amr ibn Abd al-Wud † Tulayha
طاقت
3,000	10,000 7,500 (Watt’s Estimate)
نقصان
5 – 6	3
class=notpageimage| Location within Saudi Arabia

مديني شريف ۾ خندق جي جنگ جو ماڳ

غزوه خندق يا خندق جي جنگ (عربي: غزوة الخندق)، جنهن کي اتحادي گروهن جي جنگ (عربي: غزوة الاحزاب) جي نالي سان پڻ سڃاتو وڃي ٿو، مسلمانن ۽ قريش جي وچ ۾ لڙائي جو حصو هئي، جتي هن ڀيري قريش جارحيت اختيار ڪئي ۽ بني غطفان جي گڏ اڳتي وڌيا ۽ مديني شريف جو محاصرو ڪيو. مسلمانن، جن مديني ۾ پنهنجو بچاءُ ڪيو ۽ پنهنجي بستيءَ جي چوڌاري، حضرت سلمان فارسيءَ رضي الله تعالي عنه جي تجويز تي خندق کوٽيا. اها جنگ، جيڪا 627ع ۾ ٿي ۽ اٽڪل ٻه هفتا هلي.

جنگ احد ۾ شڪست جي باوجود پيغمبر اسلام ﷺ جن کي طاقت ۽ شهرت ۽ اسلام جي پکڙجڻ کي جاري رکندي ڏسي قريش تنگ ٿي پنهنجي شهر مديني تي قبضو ڪرڻ جو فيصلو ڪيو. اهو محسوس ڪندي ته انهن وٽ فوجي صلاحيت گهٽ هئي، ڇاڪاڻ ته اهي صرف واپاري هئا، انهن بدوين (بنو غطفان) سان زور ڀريو ته جيئن انهن کي مهم ۾ شامل ڪيو وڃي. بنو نضير، جن کي محمد ﷺ پهريان مديني مان نيڪالي ڏني هئي، اهي به انهيءَ ڪوشش جو حصو هئا، ايتري قدر جو انهن بدوين کي پنهنجو اڌ فصل خيبر ۾ پيش ڪيو ته جيئن کين حصو وٺڻ لاءِ قائل ڪيو وڃي. آخر ۾، هنن مبينا طور تي 10,000 مردن (واٽ اندازي مطابق 7,500 کان به گهٽ) جي اتحادي فوج گڏ ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿي ويا، جن ۾ بنو غطفان، بنو سليم ۽ بنو اسد شامل هئا. ٻئي طرف، محمد، قريش جي اڳڀرائي جي خبر پئجي، سلمان فارسي کي صلاح ڏني ته سندس پوئلڳن کي هڪ اونهي خندق ٺاهي انهن جي تحريڪ کي روڪڻ لاء. بنو قريظه جي يهودي قبيلي خندق کوٽڻ ۽ اوزارن کي قرض ڏئي مسلمانن جي ان ڪوشش ۾ مدد ڪئي، پر بعد ۾ غدار ٿي ويا. قريش جڏهن ويجهو پهتا ته اهي ان حڪمت عمليءَ کان ناواقف هئا ۽ خندق کان اڳتي وڌڻ لاءِ جدوجهد ڪرڻ لڳا. جيئن ئي گهيرو وڌندو ويو، محمد بنو غطفان سان ڳجهي ڳالهه ٻولهه ڪرڻ لاءِ وقت استعمال ڪيو، پنهنجي مخالفن ۾ بي اعتمادي پيدا ڪئي. اٽڪل ٻن هفتن کان پوء، موسم خراب ٿي وئي ۽ حملي ڪندڙ پارٽي واپس ورتو. جنگ سبب مڪي وارن کي شام ڏانهن واپار ۽ سندن عزت جو گهڻو نقصان ٿيو. جڏهن ته محمد جي لاءِ، ان کان پوءِ مٿس جبرائيل آيو، جنهن کيس بنو قريظه تي حملو ڪرڻ جي هدايت ڪئي، جنهن جي نتيجي ۾ مسلمانن طرفان ان جي آبادي کي قتل ۽ غلام بڻائي ڇڏيو. خارجي لنڪس:

The Quraysh, tired of seeing the Islamic prophet Muhammad continue to raid and plunder their trade caravans despite his defeat at the Battle of Uhud, decided to occupy his city base, Medina. Realizing that they had little military capability as they were only merchants, they negotiated vigorously with the Bedouins to get them to join the campaign. The Banu Nadir, whom Muhammad had previously expelled from Medina, were also part of this effort, to the extent that they offered the Bedouins half of their crops in Khaybar to persuade them to take part. In the end, they reportedly managed to gather a confederate force of 10,000 men (Watt estimates less than 7,500), including Banu Ghatafan, Banu Sulaym, and Banu Asad.

On the other hand, Muhammad, having learned of the impending Quraysh advance, took the advice of Salman the Persian to have his followers make a deep trench to impede their movement. The Jewish tribe of Banu Qurayza assisted with this Muslims' effort by digging the trench and lending them their tools. When the Quraysh approached, they were unfamiliar with this tactic and struggled to get beyond the trench. As the siege gradually dragged on, Muhammad used the time to negotiate secretly with the Banu Ghatafan, sowing distrust among his opponents. After about two weeks, the weather deteriorated and the invading party withdrew.

The battle caused the Meccans to lose their trade to Syria and much of their prestige. Whereas for Muhammad, he was then reportedly visited by Gabriel, who directed him to attack the Banu Qurayza, which led to the slaughter and enslavement of its population by the Muslims.