ديوناگري اسڪرپٽ

ديوناگري; देवनागरी
	; ديوناگري رسم الخط (حروف علت مٿان کان ۽ حروف صحيح ھيٺان کان چنداس اکرن ۾ ڏيکاريل)]].
قسم	ابوگيدا
ٻوليون	انگيڪا, اوڌي, ڀيلي, ڀوجپوري, بوڊو, ڇتيسڳڙھي, ڊوگري, گرھوالي, ھريانوي, ھندي, ڪشميري, ڪونڪاني, مگاھي, ميٿلي, مراٺي, منداري, نيپالي, نيوار, پالي, راجھستاني, سنتالي،سنسڪرت, سنڌي ۽ ٻيون کوڙ
زمانو	شروعات واري لکت:پھرين صدي عيسوي موجودہ نموني واري لکت:ڏھين صدي عيسويءَ کان شروع ٿي
مادري نظام	پروٽوسائينائٽ [a] براھمي گپتا ناگري ديوناگري; ; ; ;
Child systems	گجراتي; مودي
Sister systems	گرومکي, نندي نگري
لکت پاسو	کاٻي کان ساڄو
آئي ايس او 15924	Deva, 315چار اکرن وارا آئي ايس او 15924 رسم الخط
يونيڪوڊ عرفيت	Devanagari
يونيڪوڊ حد	U+0900–U+097F Devanagari, ; U+A8E0–U+A8FF Devanagari Extended, ; U+1CD0–U+1CFF Vedic Extensions
	[a] The Semitic origin of the Brahmic scripts is not universally agreed upon.
	هن مضمون ۾ ع ص ا صوتي ابجد شامل هجن ته پوءِ رينڊرنگ سپورٽ، کان سواءِ اهي شايد درست نظر نه اچن ۽ اکرن جي بجاءِ صرف سوال جون نشانيون نظر اچن. وڌيڪ تفصيل لاءِ ڏسو: مدد:ع ص ا

ديو ناگري رسم الخط___(Dev Nagri Script):

برھمي لپيءَ مان ترقي ڪري جڙيل رسم الخط. ديوناگري رسم الخط صدين کان ھندو مذھب جو مقدس خط رھيو آھي. ڪيترائي مذھبي ڪتاب ۽ سنيھا ھن رسم الخط ۾ لکيل آھن. گڏيل ھندستان، ايشيا ۾”ننڍي کنڊ“ (Sub continent) سان مشھور آھي، ھن پوري خطي ۾ صدين کان سنسڪرت ڌرمي زبان ۽ ديو ناگري ڌرمي رسم الخط رھيو آھي. ديو ناگري رسم الخط ھميشه کاٻي کان ساڄي طرف لکيا ويندا آھن. مرليڌر جيٽلي مطابق سڄي ”ڀارت ۾ ۽ ڀارت کان ٻاھر پڻ، ٻين ڪئين ملڪن ۾ ديوناگري لپيءَ جي ڦھلاءِ جو مکيه سبب اھو آھي تھ اھا مڪمل طور تي سائنسي سرشتي واري آھي. ھن لپيءَ ۾ ماترائن جو استعمال لازمي ھئڻ ڪري لکيل ٻوليءَ ۽ ڳالھائڻ جي ٻوليءَ جي روپ ۾ گھڻي ۾ گھڻي مشابھت آھي. ^[4]

حوالا

↑ حوالي جي چڪ: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named gazett
↑ Isaac Taylor (1883), History of the Alphabet: Aryan Alphabets, Part 2, Kegan Paul, Trench & Co, ص: 333, آئي ايس بي اين 978-0-7661-5847-4, "... In the Kutila this develops into a short horizontal bar, which, in the Devanagari, becomes a continuous horizontal line ... three cardinal inscriptions of this epoch, namely, the Kutila or Bareli inscription of 992, the Chalukya or Kistna inscription of 945, and a Kawi inscription of 919 ... the Kutila inscription is of great importance in Indian epigraphy, not only from its precise date, but from its offering a definite early form of the standard Indian alphabet, the Devanagari ..."
↑ Salomon, Richard (1998). Indian epigraphy: a guide to the study of inscriptions in Sanskrit, Prakrit, and the other Indo-Aryan languages. South Asia research. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-509984-3.
↑ .ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي

[gazett-1] حوالي جي چڪ: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named gazett

[taylor2003-2] Isaac Taylor (1883), History of the Alphabet: Aryan Alphabets, Part 2, Kegan Paul, Trench & Co, ص: 333, آئي ايس بي اين 978-0-7661-5847-4, "... In the Kutila this develops into a short horizontal bar, which, in the Devanagari, becomes a continuous horizontal line ... three cardinal inscriptions of this epoch, namely, the Kutila or Bareli inscription of 992, the Chalukya or Kistna inscription of 945, and a Kawi inscription of 919 ... the Kutila inscription is of great importance in Indian epigraphy, not only from its precise date, but from its offering a definite early form of the standard Indian alphabet, the Devanagari ..."

[3] Salomon, Richard (1998). Indian epigraphy: a guide to the study of inscriptions in Sanskrit, Prakrit, and the other Indo-Aryan languages. South Asia research. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-509984-3.

[4] .ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي

[1]

[2]

[3]

[4]