علم
معرفت (Knowledge) عربي ٻولي جو لفظ آهي، جنهن جي معني آهن، حقيقتن جي آگاهي، فردن ۽ حالتن سان واقفيت، يا هڪ عملي مهارت آهي. حقيقتن جو علم، جنهن کي تجويزاتي علم پڻ سڏيو ويندو آهي، اڪثر ڪري سچي عقيدي جي طور تي بيان ڪيو ويندو آهي جيڪو جواز جي لحاظ کان راءِ يا اندازي کان مختلف آهي. جڏهن ته فلسفين ۾ وسيع اتفاق آهي ته تجويزاتي علم سچي عقيدي جي هڪ شڪل آهي، ڪيترائي تڪرار جواز تي ڌيان ڏين ٿا. ان ۾ سوال شامل آهن ته جواز کي ڪيئن سمجهڻ، ڇا ان جي بلڪل ضرورت آهي، ۽ ڇا ان کان علاوه ڪجهه ٻيو گهربل آهي. اهي تڪرار 20 صدي جي پوئين اڌ ۾ گيٽيئر ڪيسز نالي سوچ جي تجربن جي هڪ سلسلي جي ڪري تيز ٿي ويا، جيڪي متبادل تعريفن کي جنم ڏنو.
هن جا ڪيترائي قسم آهن. ھي انسانن جي امتيازي خاصيت آهي. انسان جي زندگي جي مختلف شعبن ۾ ڏينهون ڏينهن ترقي جو راز ڄاڻ ئي ته آهي. تجربي يا تفاعل سان حاصل ٿيندڙ ڄاڻ کي پڻ معرفت چئبو آهي.[1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ "Lessons in On-Line Reference PublishingMerriam-Webster's Collegiate Dictionary. Merriam-WebsterMerriam-Webster's Collegiate Thesaurus. Merriam-WebsterMerriam-Webster's Collegiate Encyclopedia. Merriam-Webster". The Library Quarterly 71 (3): 392–399. 2001-07. doi:. ISSN 0024-2519. http://dx.doi.org/10.1086/603287.