سنڌي ماڻهن جو عربي ۽ فارسيءَ لاءِ چاهه
ڪئپٽن جارج سٽئڪ پنهنجي ٺاهيل سنڌي گرامر جي منڍ ۾ چوي ٿو ته سندس وقت (45-1847ع) ۾ سنڌي ماڻهن جو چاهه عربي ۽ فارسيءَ سان هو ۽ سنڌي ٻوليءَ لاءِ چوندا هئا ته اها مسخرن جي ٻولي آهي.
هيٺ ڏنل سندس انگريزيءَ ۾ لکيل پيراگراف پڙهو ته پاڻ پنهنجي سر سنڌيءَ جي گهڻي ساک ڪئي اٿس:
Learned Musalmans read Arabic and Persian. Hindus the latter, or Punjabi and Hindhi. The speech they learn at their mother’s breasts weas thought only fit for clowns. Yet I am confident the Sindhi will to the philologist prove a more interesting study than that of many of the other Indian dialects. The habit of affixing signs to words in lieu of the Pronouns and the Prepositions governing them the regular form of the Passive Voice, the use of Impersonals, the reduplicated Causal Verbs, and other points which the learner will mark as he proceeds, give to it beauties distinct from most Indian tongues. [1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ ڏسو: سنڌي ٻوليءَ جي تاريخ، پهريون ڇاپو 1956ع، ليکڪ؛ ڀيرو مل مهرچند آڏواڻي پاران سنڌي ادبي بورڊ