مواد ڏانھن هلو

غزوہ بدر

بيھڪ: 23°44′N 38°46′E / 23.733°N 38.767°E / 23.733; 38.767
کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان
(بدر جي جنگ کان چوريل)
Battle of Badr
سلسلو the Muslim–Quraysh War

بدر جي جنگ جو نقشو
تاريخ13 March 624 CE (17 Ramadan 2 AH)
مقامBadr, Hejaz, Arabia
23°44′N 38°46′E / 23.733°N 38.767°E / 23.733; 38.767
نتيجو
شريڪ جنگ
سانچو:Country data white Muslim forces from Medina Quraysh forces from Mecca
سپهہ سالار ۽ رهنما
Muhammad
Ali ibn Abi Talib
Zubayr ibn al-Awwam
al-Miqdad bin 'Amr
Hamza ibn Abd al-Muttalib
Umar ibn al Khattab
Ubaydah ibn al-Harith 
Bilal ibn Rabah al-Habashi
Amr ibn Hisham 
Utbah ibn Rabi'ah 
Umayyah ibn Khalaf 
Shaybah ibn Rabi'ah 
Uqba ibn Abi Mu'ayt 
Nadr ibn al-Harithسانچو:Executed[1]
Walid ibn Utbah
طاقت

Total: 313

Total: 1,000

  • 100 horses
  • 170 camels
نقصان

Total: 14 killed

  • Muhajirun: 6
  • Ansar: 8
    • Khazraj: 6
    • Aws: 2
70 killed, 70 prisoners[2][f]
غزوہ بدر is located in Saudi Arabia
غزوہ بدر
Location within Saudi Arabia

بدر جي جنگ (عربي: غَزْوَةُ بَدْرٍ)، جن کي قرآن ۾ "يوم الفرقان" چيو ويو آهي، مسلمانن ۽ مڪي جي ڪافرن وچ ۾ 17 رمضان المبارڪ سال 2 هجريءَ بمطابق 13 مارچ، 624ع،[3] ميدان بدر، سعودي عرب موجوده شهر بدر جي ويجهو وڙهي وئي. محمد صلي الله عليه وسلم 313 اصحابن جي هڪ فوج جي اڳواڻي ڪندي، عمرو بن هشام (ابوجهل) جي اڳواڻي ۾ قريش جي فوج کي شڪست ڏني.

غزوہ بدر مسلمانن ۽ مڪي جي قريش جي وچ ۾ پهرين وڏي پيماني تي جنگ هئي. اتر کان اڳتي وڌندي، اسلام جي فوج مڪي جي مشرڪن سان منهن ڏنو. جنگ جي شروعات ٻنهي پاسن جي جنگجوئن جي وچ ۾ مقابلي سان شروع ٿي، جنهن کان پوءِ مڪي وارن تيرن جي آڙ ۾ مسلمانن تي حملو ڪيو. مسلمانن انهن جي حملي جو جواب ڏنو ۽ مڪي جون صفون ٽوڙي ڇڏيون، جنهن ۾ ابوجهل ۽ اميه بن خلف سميت مڪي جا ڪيترائي اهم مشرڪ اڳواڻ مارجي ويا.

مسلمانن جي فتح مسلمانن جي حيثيت کي مضبوط ڪيو؛ مديني وارا سندس مستقبل جي مهمات ۾ جوش سان شامل ٿيا ۽ مديني کان ٻاهر قبيلن کليل طور تي مسلمانن سان اتحاد ڪيو.[4] اسلامي تاريخ ۾ جنگ کي هڪ فيصلي واري فتح جي طور تي بيان ڪيو ويو آهي جيڪا الاهي مداخلت جي ڪري آهي، ۽ ٻين ذريعن طرفان محمد جي حڪمت عملي جي صلاحيت جي ڪري.

”بدر“ نالي سان مديني کان اسي ميل پري، شام ملڪ ڏانهن ويندڙ رستي وٽ هڪ ڳوٺ آهي، جتي هيءَ جنگ لڳي، جنهنڪري ان تي ”بدر جي جنگ“ يا ”غزوه بدر“ نالو پيو. پاڻ سڳورن صلي الله عليه وسلم جي مڪي کان مديني هجرت ڪري اچڻ کان پوءِ مڪي جي ڪافرن پڪو پهه ڪيو ته مسلمانن تي حملو ڪجي؛ ان ڪري هو هڪ هزار لشڪر تيار ڪري، مديني تي ڪاهي ويا. حضور اڪرم صلي الله عليه وسلم جن به 313 مسلمانن جو لشڪر تيار ڪري نڪتا. هن لشڪر وٽ نه هٿيار هئا ۽ نه هاٿي ۽ نه گهوڙا. بدر جي هنڌ لڙائي لڳي. ڪافرن کي سخت شڪست آئي. ڪي مارجي ويا، ڪي ڀڄي ويا ۽ ڪن پناهه ورتي ۽ خاص ڪري ڪافرن جا سالار، عتبه، ابوجهل ۽ اميه بن خلف مارجي ويا. مسلمانن طرفان 14 صحابہ شھادت جو مرتبو حاصل ڪیا.[5]

غزوہ بدر جي شهيدن جا نالا

[سنواريو]

بدر جو میدان ء شھیدن جی قبرون هي اهي چوڏهن خوش نصيب اصحاب آهن جن بدر جي جنگ ۾ شرڪت ڪئي ۽ شهيد ٿيا. انهن کان سواءِ ٻيا به نالا ٻڌايا وڃن ٿا جيڪي مختلف آهن.

1. مهجع بن صالح رضي الله عنه (مھاجر)

2. عبيدہ بن حارث رضي الله عنه (مھاجر)

3. عمير بن ابي وقاص رضي الله عنه (مھاجر)

4. عاقل بن بڪیر رضي الله عنه (مھاجر)

5. عمير بن عبد عمرو رضي الله عنه (انصاري)

6. عوف بن عفره رضي الله عنه (انصاري)

7. معاذ بن عفرا رضي الله عنه (انصاري)

8. حارث بن سراقہ رضي الله عنه (انصاري)

9. يزيد بن حارث رضي الله عنه (انصاري)

10. عمير بن حمام رضي الله عنه (انصاري)

11. رافع بن معلي رضي الله عنه (انصاري)

12. عمار بن زیادہ رضي الله عنه (انصاري)

13. سعد بن خيثمه رضي الله عنه (انصاري)

14. مبشر بن عبدالمنذر رضي الله عنه (انصاري)

بدر جي شهيدن مان تيرهن شهيدن کي بدر جي ميدان ۾ دفن ڪيو ويو، پر جڏهن کان حضرت عبيدہ بن حارث رضي الله عنه بدر کان واپسيءَ تي منزل ”صفراء“ ۾ وفات ڪئي، ان ڪري سندس قبر منزل ”صفراء“ ۾ آهي.

فائل:Battle of Badar.png
Ghazwah Badar

حوالا

[سنواريو]
  1. Al-Mubarakpuri, Safi-Ur-Rahman (2015). The Sealed Nectar (Ar-Raheeq Al-mMakhtum): Biography of the Noble prophet (Revised ed.). Darussalam Publications. p. 274. ISBN 978-1591440710. 
  2. Sahih al-Bukhari: Volume 4, Book 52, Number 276
  3. W. Montgomery Watt (1956), Muhammad at Medina Oxford: Clarendon Press, p. 12. Watt notes that the date for the battle is also recorded as the 19th or the 21st of Ramadan (15 or 17 March 624).
  4. William Montgomery Watt (1956). Muhammad at Medina. Clarendon Press. p. 17. "The people of Medina were much readier to join Muhammad's expeditions...The friendly tribes between Medina and the sea were presumably more ready to help Muhammad openly...Pagan nomads in the neighbourhood of Medina were much readier to profess Islam." 
  5. انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا، جلد پھريون، سنڌي لئنگئيج اٿارٽي حيدرآباد.