آسماني زبان
آسمانِي زبان (Divine language) پاڪ يا خدائي ٻولي، ملائڪن، ديوتائن ۽ صحيفن جي ٻولي. آسِمَانِي ڪتابن (توريت، انجيل، زبور، قرآن شريف وغيره) ۾ ڪتب آيل ٻولي يا ٻوليون.[1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ ڪتاب: ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛ مرتب: مختيار احمد ملاح؛ پبلشر: سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد، سنڌ.