شاھ پسند: جي ورجائن ۾ تفاوت
Shuaib-bot (بحث | ڀاڱيداريون) م Bot: Converting bare references, using ref names to avoid duplicates, see FAQ |
Intisar Ali (بحث | ڀاڱيداريون) ٽيگَ: موبائل سنوار موبائل ويب سنوار |
||
| سِٽَ 5: | سِٽَ 5: | ||
</ref> |
</ref> |
||
== |
==طب== |
||
شاهه پسند: |
|||
نالا: اردو - شاه پسند، فارسي - شاهه پسند، انگريزي- (Seeds of Centroarea Moschate) . |
|||
سڃاڻپ: هي ول جئان ٻوٽو آهي، جو ڀر واري وڻ تي چڙهي وڃي ٿو. هن جا پن چونرن (راهن) جي نموني ٿين ٿا، سندس ڦر ننڍڙو ٽن ٽن داڻن جي صورت ۾ گڏ ٿيندو آهي، جنهن تي هلڪي پشم ٿئي ٿي. هن جا ٻج دوا جي ڪم اچن ٿا. رنگ ۾ پاڻ ڀوري ٿئي ٿي ۽ گل سندس اڇا ٿيندا آهن. ذائقي ۾ تلخ آهي. حيدرآباد سنڌ جي آس پاس به جام ڏٺو ويو آهي. |
|||
مزاج: گرم خشڪ ٽئين درجي ۾. |
|||
مقدار خوراڪ: ٽن کان پنجن ماسن تائين. |
|||
پيدائش: پنجاب جي ٻهراڙين ۽ سنڌ جي واهڻن ۾ عام ٿئي ٿو. |
|||
خاصيت: هيءُ جلاب آهي، جو ٽيئي خلط نيڪال ڪري ٿو. پيٽ جا ڪينئان هن جي کارائڻ سان مري وڃن ٿا. هن کي ڪٽي لوڻ يا گلقند سان کاڌو وڃي، ته خوب دست اچن ٿا. پنن جي لپري سوڄ کي نيسائيندڙ يا ڦاڙيندڙ تاثير رکي ٿي...<ref>ڪتاب فرھنگ جعفري :؛ ليکڪ: حڪيم محمد جعفر؛ايڊيشن: ۲۰۰۷؛ پبلشر: سنڌي ادبي بورڊ ڄامشورو</ref> |
|||
== حوالا == |
== حوالا == |
||
ورجاءُ بمطابق 10:36, 3 اپريل 2018ع
شاھ پسند:
هن جا به ٻه چار قسم آهن. هن جو ٻوڙو ول وانگي پکڙندڙ آهي. وڏا سهڻا ۽ ڦڪا واڱڻائي رنگ جا گل ڪندو آهي. ڪي تمام اڇا گل ڪندا آهن، جن ۾ خوشبوءِ به ٿيندي آهي. هن گل جي اها خاصيت آهي ته رات جو کُلندو ۽ بوءِ ڪندو آهي. پچو پچو شبو گل هن کي چئي ٿو سگهجي. مگر چوندا شاهه پسند اٿس. انگريزيءَ ۾ مون فلائوئر (يعني چنڊ گل) يا مڊنائيٽ لِلي (يعني آڌيءَ رات وارو سوسن) چوندا اٿس. ڪالونِڪشن سندس ڪتابي نالو لکيو اٿن.[1]
طب
شاهه پسند: نالا: اردو - شاه پسند، فارسي - شاهه پسند، انگريزي- (Seeds of Centroarea Moschate) . سڃاڻپ: هي ول جئان ٻوٽو آهي، جو ڀر واري وڻ تي چڙهي وڃي ٿو. هن جا پن چونرن (راهن) جي نموني ٿين ٿا، سندس ڦر ننڍڙو ٽن ٽن داڻن جي صورت ۾ گڏ ٿيندو آهي، جنهن تي هلڪي پشم ٿئي ٿي. هن جا ٻج دوا جي ڪم اچن ٿا. رنگ ۾ پاڻ ڀوري ٿئي ٿي ۽ گل سندس اڇا ٿيندا آهن. ذائقي ۾ تلخ آهي. حيدرآباد سنڌ جي آس پاس به جام ڏٺو ويو آهي. مزاج: گرم خشڪ ٽئين درجي ۾. مقدار خوراڪ: ٽن کان پنجن ماسن تائين. پيدائش: پنجاب جي ٻهراڙين ۽ سنڌ جي واهڻن ۾ عام ٿئي ٿو. خاصيت: هيءُ جلاب آهي، جو ٽيئي خلط نيڪال ڪري ٿو. پيٽ جا ڪينئان هن جي کارائڻ سان مري وڃن ٿا. هن کي ڪٽي لوڻ يا گلقند سان کاڌو وڃي، ته خوب دست اچن ٿا. پنن جي لپري سوڄ کي نيسائيندڙ يا ڦاڙيندڙ تاثير رکي ٿي...[2]