جوڳي (ذات): جي ورجائن ۾ تفاوت

کليل ڄاڻ چيڪلي، وڪيپيڊيا مان
ڊاٿل مواد شامل ڪيل مواد
inserted new sections and image
سنوار جو تَتُ ڪونهي
ٽيگَ: موبائل سنوار موبائل ويب سنوار
سِٽَ 4: سِٽَ 4:
#. مسلمان جوڳي فقير : هي جوڳي فقير [[مسلمان]] آهن پر هي پڻ هندو جوڳين وانگر نانگ پالين ٿا ۽ مرلي وڄائين ٿا.
#. مسلمان جوڳي فقير : هي جوڳي فقير [[مسلمان]] آهن پر هي پڻ هندو جوڳين وانگر نانگ پالين ٿا ۽ مرلي وڄائين ٿا.
#. جوڳي: هي جوڳي هڪ [[سنڌي]] ذات آهي،جيڪي [[ٺرِي مِيرواهه]] , [[خيرپور ضلعو| خيرپور]] ضلعي ۾ آباد آهين، هي نڪي نانگ پالين ۽ نه ئي وري مرلي وڄائڻ ڄاڻين ٿا. هنن جوڳين لاءِ چيئجي ٿو ته راڄپر جيڪي سماٽ ذات پڻ آهي ان جو هڪ پاڙو جوڳي آهن.
#. جوڳي: هي جوڳي هڪ [[سنڌي]] ذات آهي،جيڪي [[ٺرِي مِيرواهه]] , [[خيرپور ضلعو| خيرپور]] ضلعي ۾ آباد آهين، هي نڪي نانگ پالين ۽ نه ئي وري مرلي وڄائڻ ڄاڻين ٿا. هنن جوڳين لاءِ چيئجي ٿو ته راڄپر جيڪي سماٽ ذات پڻ آهي ان جو هڪ پاڙو جوڳي آهن.

ھيءُ ھندو فقيرن جي ھڪڙي قوم آھي، جي فقير جوڳ پچائيندا آھن، يعني رياضتون ڪڍندا آھن. اصل سنسڪرت لفظ يوگي آھي. اھي پنندا آھن. اڪثر ھوشادي نه ڪندا آھن؛ جي ڪندا آھن ته پنھنجا پاڻ ۾. ھنن مان ڪي ڪنن جي پاپڙين ۾ ٽنگ ڪري شيشي يا ڪنھن ڪاٺي يا ڪنھن ڌاتوءَ جا ٿلھا ڇلا ڍڪيندا آھن ۽ گيڙوءَ رتا ڪپڙا ڪندا آھن. ھو شِوَ جا پوڄاري آھن ۽ سندن مرشد گورکناٿ آھي، جو پندرھين عيسوي صديءَ ۾ ٿي گذريو. جيڪي مرندا آھن، تن کي وھاري مٿان يا ھيٺيان کنڊ رکي دفن ڪندا آھن. مسلمان جوڳي به آھن، جي اڪثر مُرليون وڄائيندا آھن ۽ نانگ وٺندا ۽ گھمائيندا آھن ۽ منڊ ھڻندا آھن، اهي گوگهي چوهاڻ جا مريد سڏائيندا آهن.<ref>قديم سنڌ -ان جا مشهور شهر ۽ ماڻهو. مصنف: مرزا قليچ بيگ. ايڊيشن: چوٿون 1999ع. ڇپائيندڙ: سنڌي ادبي بورڊ ڄام شورو</ref>


==گيلري==
==گيلري==

ورجاءُ بمطابق 20:57, 17 مارچ 2018ع

جوڳي , جوڳي لفظ يوڳا مان ورتل آهي جنهن جي معنيٰ آهي ملائڻ يا جوڙڻ. قديم دور ۾ جوڳين کي مذهبي حيثيت حاصل رهي آهي،جيئن اسلام ۾ مفتين کي موجودهه دور ۾ حاصل آهي.جوڳي ٽن قسمن ۾ ورهائي سگهجن ٿا،

  1. . هندو سنياسي جوڳي: هي جوڳي تپسيا ڪندا آهن، هي نانگ پالين،مرلي وڄائينداآهن.
  2. . مسلمان جوڳي فقير : هي جوڳي فقير مسلمان آهن پر هي پڻ هندو جوڳين وانگر نانگ پالين ٿا ۽ مرلي وڄائين ٿا.
  3. . جوڳي: هي جوڳي هڪ سنڌي ذات آهي،جيڪي ٺرِي مِيرواهه , خيرپور ضلعي ۾ آباد آهين، هي نڪي نانگ پالين ۽ نه ئي وري مرلي وڄائڻ ڄاڻين ٿا. هنن جوڳين لاءِ چيئجي ٿو ته راڄپر جيڪي سماٽ ذات پڻ آهي ان جو هڪ پاڙو جوڳي آهن.

ھيءُ ھندو فقيرن جي ھڪڙي قوم آھي، جي فقير جوڳ پچائيندا آھن، يعني رياضتون ڪڍندا آھن. اصل سنسڪرت لفظ يوگي آھي. اھي پنندا آھن. اڪثر ھوشادي نه ڪندا آھن؛ جي ڪندا آھن ته پنھنجا پاڻ ۾. ھنن مان ڪي ڪنن جي پاپڙين ۾ ٽنگ ڪري شيشي يا ڪنھن ڪاٺي يا ڪنھن ڌاتوءَ جا ٿلھا ڇلا ڍڪيندا آھن ۽ گيڙوءَ رتا ڪپڙا ڪندا آھن. ھو شِوَ جا پوڄاري آھن ۽ سندن مرشد گورکناٿ آھي، جو پندرھين عيسوي صديءَ ۾ ٿي گذريو. جيڪي مرندا آھن، تن کي وھاري مٿان يا ھيٺيان کنڊ رکي دفن ڪندا آھن. مسلمان جوڳي به آھن، جي اڪثر مُرليون وڄائيندا آھن ۽ نانگ وٺندا ۽ گھمائيندا آھن ۽ منڊ ھڻندا آھن، اهي گوگهي چوهاڻ جا مريد سڏائيندا آهن.[1]

گيلري

OdiaKendaraBala
ଯୋଗୀ କେନ୍ଦରା ବାଦକ


حوالا

  1. قديم سنڌ -ان جا مشهور شهر ۽ ماڻهو. مصنف: مرزا قليچ بيگ. ايڊيشن: چوٿون 1999ع. ڇپائيندڙ: سنڌي ادبي بورڊ ڄام شورو