آل انڊيا وومين ڪانفرنس

آل انڊيا وومين ڪانفرنس
پايو وجهندڙ	مارگريٽ ڪزنس
نوعيت	ڪميونٽي سروس
مقام	انڊيا
اهم شخص	ڪلياڻي راج (صدر)

آل انڊيا وومين ڪانفرنس (AIWC) هڪ غير سرڪاري تنظيم (NGO) آهي جيڪو دهلي ۾ قائم آهي. اهو 1927 ۾ مارگريٽ ڪزنس پاران عورتن ۽ ٻارن لاءِ تعليمي ڪوششون بهتر ڪرڻ لاءِ قائم ڪيو ويو ۽ عورتن جي حقن جي ٻين مسئلن کي پڻ حل ڪرڻ لاءِ ان جو دائرو وڌايو ويو. تنظيم هندستان ۾ عورتن جي حقن جي سڀ کان پراڻي تنظيم آهي ۽ سڄي ملڪ ۾ شاخون آهن. هوءَ عورتن جي بين الاقوامي اتحاد جي ميمبر آهي.

تاريخ

آل انڊيا وومينز ڪانفرنس (AIWC) 1927ع ۾ پوني ۾ قائم ڪئي وئي ته جيئن عورتن ۽ ٻارن جي تعليم ۽ سماجي ڀلائي کي وڌايو وڃي.[1][2][3] مارگريٽ ڪزنس 1925ع جي آخر ۾ عورتن جي ٻين گروپن ۽ دوستن کي خط لکي هڪ تنظيم ٺاهڻ جو مطالبو ڪيو هو ته جيئن عورتن جي تعليم تي بحث ڪرڻ لاءِ گڏ ٿين.[4] پونا ۾ منعقد ڪيل پهرين گڏجاڻي ۾ 2,000 حاضرين شرڪت ڪئي جيڪي پونا يونيورسٽي جي فرگوسن ڪاليج هال ۾ ملاقات ڪئي.[4] شرڪت ڪندڙن مان گھڻا مبصر ھئا، پر ٻيون عورتون ھيون جن کي ڪزنز AIWC ٺاھڻ ۾ مدد لاءِ گڏ ڪيو ھو.[5] امرت ڪور AIWC جي باني ميمبرن مان هڪ هئي.[5] AIWC جي پهرين سيڪريٽرين مان هڪ ڪملاديوي چٽوپاڌيا هئي.

1928 جي شروعات ۾، AIWC ليڊي ارون ڪاليج آف ڊوميسٽڪ سائنس کولڻ لاءِ پئسا گڏ ڪرڻ شروع ڪيو.[1] ان کان علاوه 1928 ۾، AIWC تسليم ڪيو ته عورتن جي تعليم کي "نقصانڪار سماجي رسمن" سان معاملو ڪرڻ کان سواء صحيح طريقي سان خطاب نٿو ڪري سگهجي. ٻيا مسئلا جيڪي حل ڪيا ويا، انهن ۾ عورتن کي طلاق، وراثت ۽ ووٽ ڏيڻ جو حق ڏيڻ شامل هئا.

AIWC 1930 ۾ رجسٽرڊ ڪيو ويو سيڪشن XXI آف سوسائٽيز رجسٽريشن ايڪٽ 1860 جي تحت. (نمبر 558 آف 1930).[1] AIWC 1941ع ۾ روشني نالي هڪ رسالو ٺاهيو جيڪو انگريزي ۽ هندي ٻنهي ٻولين ۾ شايع ٿيو.[12][13] اها تنظيم پارليامينٽ کي لابنگ ڪرڻ ۾ شامل هئي ته جيئن هندستان ۾ عورتن جي تحفظ لاءِ نوان قانون پاس ڪيا وڃن ۽ ووٽنگ جي حقن کي وڌائڻ ۾ پڻ مدد ڪن.[2][3] AIWC لاءِ هڪ مرڪزي آفيس 1946ع ۾ قائم ڪئي وئي.[12] ان کان سواءِ 1946ع ۾ ”اسڪيپو ڪميٽي“ قائم ڪئي وئي ته جيئن ڳوٺن کي طبي علاج فراهم ڪري سگهجي. جڏهن هندستان آزاديءَ لاءِ وڙهندو هو، ته ان تنظيم کي ”قومپرست ايجيٽيٽر“ بنائڻ لاءِ ڪيترن ئي وڌيڪ بنيادي ميمبرن تنظيم کي ڇڏي ڏنو هو.

سرگرميون ۽ پروگرام

AIWC جي شروعاتي مکيه مقصدن مان هڪ عورتن جي تعليم هئي، ۽ اهو اڄ به هڪ بنيادي تشويش آهي. تنظيم جي خواندگي مهم کي 1996 ۾ تيز ڪيو ويو غير رسمي تعليمي پروگرامن جي شروعات ڪندي اسڪول کان ٻاهر نڪرندڙ بالغ عورتن لاءِ خواندگي پروگرامن جي لاءِ ان جي شاخن ذريعي هنر جي تربيت سان گڏ.[1][2] AIWC ڳوٺاڻن عورتن لاءِ مائڪرو ڪريڊٽ اسڪيمون ۽ توانائي جي ترقي پڻ هلائي ٿو. [3] AIWC عورتن کي تربيت ڏني آهي سولر ڊرائر جي استعمال لاءِ حفظان صحت جي لحاظ کان کاڌي کي محفوظ ڪرڻ لاءِ.[4] اهي عورتن کي روزگار ڳولڻ، صحت جي مسئلن ۽ انساني اسمگلنگ جي روڪٿام ۾ پڻ مدد ڪن ٿيون.[3]

گذريل صدر

هي AIWC جي اڳوڻي صدرن جي فهرست آهي:

 

• مهراڻي چيمنا بائي، 1927
• جاهان بيگم بهوپال، 1928
• ڊائوگر راني مندي، 1929
• سروجني نائيڊو، 1930
• ڊاڪٽر مٿو لڪشمي ريڊي، 1931
• سارلا راء، 1932
• لڊي وديا گائوري نيلڪنٿ، 1933
• لڊي عبدالقدير، 1934
• هيلا رستم جي فريدونجي، 1935
• مهراڻي سيٺو پاروتي بايي، 1936
• مارگريٽ اي ڪزن، 1937
• امرت ڪور، 1938
• راني لڪشمي بائي راجواڏي، 1939
• شريفه حميد علي، 1940–41
• راميشوري نيهرو، 1942
• ويجيا لڪشمي پنڊت، 1943
• ڪاملا ديوي چٽوپادهايا، 1944–45
• هنسا مهتا، 1946
• ڌنونٿي راما راء، 1947
• انسويابائي ڪالي، 1948
• ارميلا مهتا، 1949–50
• هانا سين، 1951–52
• رينوڪا راء، 1953–54
• لڪشمي اين مينون، 1955–58
• رکشا سارن، 1959–60
• مٿن جمشيد لام، 1961–62
• معصومه بيگم، 1963–64
• ايم ايس ايڇ جي جابواڻا، 1965–68
• بي تارابائي، 1969–70
• لڪشمي راگورامايه، 1971–79
• سروجني وارداپن، 1981–85
• اشوکا گپتا، 1986–90
• شوبنا راناڊي، 1991–95
• کنتي پال، 1996–98
• کلاوتي تريپاٺي، 1999–2001
• اپرنا باسو، 2002–2004
• منورما باوا، 2005–2007
• گوماتي ناير، 2008–2010
• بينا جين، 2011–2013
• وينا کوهلي، 2014–2016
• راکيش ڌاوان، 2017–2019
• شيلا ڪاڪڊي، 2020–2022

ٻيا ميمبر

• ڪيٽي شيوا رائو

پڻ ڏسو

• عورتن جي حقن جي تنظيمن جي فهرست
• هندستان ۾ عورتن جي قومي ڪائونسل